Verstoppertje

Mag ik u even voorstellen, onze Sil. 10 jaar en  een beetje. Geen idee hoeveel precies. We hebben haar overgenomen. Ze is een zogenaamd 'goed tehuis gezocht voor' poesje. Dat goede thuis meenden wij wel te kunnen bieden. En we hadden geen beter poezebeest kunnen kiezen. Volgens de oude eigenaar moest ze al wel een paar jaar zijn. Zij had Silly, zoals ze voluit heet, ook al overgenomen van iemand. En iemand daarvoor ook al. Ik vond haar wel erg klein en iel voor een volwassen kat, maar dat was ook wel weer bijzonder. Afijn. Silleke mee naar huis en na 3 weken werd mevrouw krols. En niet zo'n beetje ook. Het duurde nogal voordat de dierenarts een plekje had in zijn agenda. Genieten dus. Na de ingreep keerde de rust terug en groeide (en groeide en groeide) ze uit dat een mooie volle dame.
Het is de liefste poes ooit. Dol op gezelligheid. En eten, al lijkt ze nog dik te worden van de lucht die ze inademt... Iedereen wordt even enthousiast verwelkomt en het liefst gaat ze bij iedereen op schoot, of iets wat daar dicht bij in de buurt komt. De armleuning van de bank bijvoorbeeld. Ze slaapt, ze eet, ze drinkt, brengt een bezoekje aan de kattenbak, neemt een poetsbeurt, ze slaapt, ze eet. En als ze tijd heeft, wil ze nog wel efkes met een propje papier of touwtje spelen. Niet te lang natuurlijk, want daar word je maar moe van...

Hier zat ze verstopt achter een plantenmand. En dan denkt ze ook nog, dat je haar niet ziet. Eheuh...

Na al die vermoeienissen is het goed vertoeven op haar favoriete plekje. De roze stoel. Beetje rekken, beetje strekken en dan, helemaal opgewarmt begint ze aan haar zoveelste slaapsessie... Het is niet eerlijk...