vrijdag 29 maart 2013

Diepzeewezens

Mijn jongste moest onlangs een project maken op school. Ze koos het onderwerp 'diepzeewezens'.
Helaas werd dit niet goedgekeurd door juf. Te algemeen en te breed volgens haar. Het onderwerp moest iets specifieker worden. Nou, vooruit dan maar. Ikzelf vond dit nogal een misser van de juf. Als een leerling met zo'n origineel onderwerp komt moet je dat toejuichen. En als dat onderwerp dan inderdaad te breed en moeilijk is om in een project te verweren komt ze daar tijdens het werken daaraan zelf wel achter en kiest ze de volgende keer een handiger onderwerp. Maar goed, gemiste kans dus, volgens mij. Want ze vertelde me wat ze wilde laten zien en haar fantasie maakte overuren. Want aan het eind van het schooljaar moet één van de projecten ook een spreekbeurt worden en daarvoor had ze een geweldige mobiel bedacht. Van papier maché zou ze een Hengelvis maken, met een draadje op de neus en een lampje aan het eind. We bundelden onze fantasie en eigenlijk waren we al klaar. Het moest alleen nog even uitgevoerd worden. Easy peasy.

Maar juf zei dus nee. Nah..... Ik weet niet wie er meer verbouwereerd was, dochter of ik. Tussen het het kiezen van het onderwerp en juf's nee zat ongeveer een week. Tijd genoeg om al wat knutsels en tekeningen te maken. De mooiste tekening heb ik een lijstje gegeven en zal ik bewaren tot ergens in het oneindige (Da's net de andere kant op van diepzee....). Zo makkelijk laat ik mij geen 'nee' zeggen.




donderdag 28 maart 2013

Ontbijt

Het is witte donderdag vandaag. Omdat ik zelf niet zo into het geloof ben zal ik de tekst en uitleg hieromtrent achterwege laten. Diegene die de betekenis kennen hoeven het niet nog eens te lezen en voor hen die deze kennis niet hebben is er altijd Wikipedia.

Maar, omdat het witte donderdag is en mijn dochters wel naar een katholieke school gaan (Omdat een beetje 'basiskennis' niet verkeerd is. Gelukkig in een milde vorm.) is er de traditie van het maken van een paasontbijt op deze dag. Geheel in lijn van het verhaal maak je een ontbijt, niet voor jezelf, maar voor een ander kindje uit je klas. Alle kinderen vullen een blaadje in waarop staat wat ze willen eten. Ze kruizen bijvoorbeeld de witte of bruine bolletjes aan, de croissantjes of de krentenbollen. Geven aan of ze er hiervan 1 of 2 lusten en vullen het drinken in. Om de buikjes vol te krijgen is er nog fruit en zorgt de school voor gekookte eitjes.
Het verzoek van school is om het ontbijt mooi te versieren en er iets leuks van te maken. Tijd en aandacht voor een ander, zeg maar. De klas is mooi versierd, de kaarsjes gaan aan en de opstelling van de tafels is ook aangepast. Ik zou zo willen aanschuiven!




Beide dochters moesten een ontbijtje maken voor een meisje. Dus roze is hier wel verantwoord. 
2 Vrolijke mandjes met een goed gevulde inhoud. Eet smakelijk!



dinsdag 26 maart 2013

Pasen

Pasen. Een beetje een ondergesneeuwd (dit jaar misschien wel letterlijk? Al heb ik goede hoop... Van niet dus.) en ondergewaardeerd in vergelijk met kerst. Toch doe ik mijn best. Als het zover is dek ik de tafel op zijn (jawel) 'paasbest', verstoppen we eieren in de tuin samen met familie en gaan we ons 's avonds verwarmen aan een groot paasvuur op eerste paasdag ergens in de buurt.

In huis ga ik los met de versiering. Zij het in mindere mate dan met kerst. Zoals ik al zei, Pasen is een beetje ondergewaardeerd. En waarom? Geen idee. Misschien de tijd van het jaar? Elk jaar zoek ik een paar takken uit. Zelden de 'originele' kronkelhazelaar. Ze zijn nog wel te koop her en der, maar dan betaal je je scheel aan één zo'n tak. En ik wil er natuurlijk weer 3.... Dus snoeischaar mee en knippen. Wel verantwoord natuurlijk. Gewoon een paar takken waar niemand ze mist, zelfs de boom niet. Dit jaar staan er takken van de Hazelaar op een vaas. Na een week lopen de blaadjes mooi uit en krijgt het een frisgroen geheel. Toch nog Lente!


Houten paasdecoraties van de Hema en glitterhaasjes van de AH. Toen ik die zag liggen moest ik ze natuurlijk meteen meenemen. Gelijk ook maar 2 doosjes....



Her en der staat wel wat.
In de kast, die eigenlijk gebruikt wordt als boekenkast, krijgt de prullaria toch de eerste rang. Het wisselt nogal eens wat er staat. Nu dus een oud paaskonijn dat ongeveer 3 weken per jaar het licht ziet.
Naast haar zit mijn Monchichi kuiken. Te schattig om niet te laten zien. Had ik al verteld dat ik die ook verzamel? Naast de Kewpie's, de Dalarna paardjes en de Baboesjka's? Ok, het is een kleine verzameling van... euhm.... 4, maar toch. 

Het zonnetje schijnt, we gaan de goede kant op. Fijne dag allemaal!












dinsdag 19 maart 2013

Mijn boekenkast II

Nog een boek dat ik vond bij (ja sorry hoor) de kringloop. Bij elk bezoek neem ik een kijkje op de boekenafdeling. Een groot aantal boeken blijken 'blijfertjes' te zijn. Ongeacht eigenlijk welk onderwerp of categorie. Behalve de prentenboeken. Die gaan als een tierelier. Ik had het geluk dit boek tegen te komen. Al toen ik de omslag zag wilde ik 'm hebben. Gelukkig is de binnenkant al net zo mooi, dan niet mooier. Zo kleurrijk! En veel folklore in de illustraties. Helemaal mijn ding. Ladoesjki. Russische versjes, sprookjes en verhaaltjes. Gedrukt in 1976. Wat 'Ladoesjki' betekend heb ik niet kunnen vinden, alle vertaalmachines en zoekfuncties ten spijt. Het is vast iets liefs. Letters met stippen en wolkjes kunnen toch niets dan goeds zijn? Ik laat een selectie zien uit het boek. Het is moeilijk kiezen, maar vooruit;


Mocht je ook weg zijn van de leuke gedichtjes en mooie illustraties, er zijn nog af en toe exemplaren te vinden op Marktplaats, of boekenwinkel(tjes) op het internet. Alles daarbuiten zouden geluks(toeval)treffers zijn volgens mij. 



vrijdag 15 maart 2013

Glim sa-la-bim

Zal ik het doen, of zal ik het niet doen.... Ik stond een tijdje te dralen met het schaaltje in mijn handen. Op het prijskaartje stond 1,50. Niet duur. Maar ook ERG kitsch. Fout kitch of toch niet? Wel erg mooie kleuren. En de duifjes zijn ook erg schattig. Geen beschadigingen. Hmmm.... Ik besloot het op mijn tocht door de kringloop maar even bij me te houden. Terugzetten kon altijd nog. Mocht ik mezelf thuis betrappen op de gedachte 'wat heb ik nu weer gekocht...' kon ik het altijd nog als cadeautje voor iemand gebruiken. Dan zou ik het schaaltje vullen met bonbons of ander lekkers. En zo had ik dit schaaltje voor mezelf al weer verantwoord. En ach, 1,50 viel ook wel weer mee.


Thuis het gekleurde porselein eens grondig gewassen en gepoetst. Het schaaltje leek me dankbaar en glom me tegemoet. Dit wordt geen cadeautje. Voor niemand niet. Ik ga er lekker zelf van genieten. Commentaar zal ik er wel op krijgen. Niet iedereen kan in een paar tellen van fout kitch naar supergeweldig kitch omschakelen....




Wat vinden jullie? Fout? Of had je dit schaaltje ook mee naar huis genomen?

donderdag 14 maart 2013

Kewpie

Een tijdje geleden kwam ik bij de kringloop bij ons in de stad. Helemaal geweldig vind ik 'm niet eens. De spullen zijn best nog aan de prijs (ik vind dat de kringloopwinkels sowieso steeds duurder worden. Iets dat een paar jaar terug nog 50 cent kostte, krijgt nu met gemak 5 euro als prijskaartje opgeplakt. Misschien een tikkie overdreven, maar je begrijpt wat ik bedoel...) Bovendien is de kringloop bij ons heel groot, maar die ruimte wordt totaal niet benut. Vind ik. Overal staat wel wat hoor. Maar een kringloop moet vol staan. VOL en niet voor de helft gevuld. Waar ik ook kijk wil ik schatten zien. Voor 50 cent. Niet voor 5 euro.

Nu terug naar dat tijdje geleden. Omdat je 'maar nooit weet' nam ik weer eens een kijkje. En daar zaten ze. Keurig naast elkaar in een vitrinekast. Deze 2 olijke poppekes. En ik was verkocht. Die grote ogen met lange wimpers. Die bolle wangen en billen. Die moesten met mij mee. Met kleertjes die gebreid zijn door een oma bedacht ik me. Misschien waren de poppen wel voor haar kleindochter... Moet haast wel, getuige het vlotte kapsel dat één van de twee heeft gekregen. Want welk meisje heeft er nu geen praktiserend 'kappertje spelen' gespeeld? Ach, dat heeft ook wel wat...


Wat speurwerk leerde mij dat dit Kewpie dolls zijn. Niet de originele, maar een speelgoedvariant uit de jaren 60. Voor wat tekst en uitleg http://en.wikipedia.org/wiki/Kewpie_doll.
En deze, voor de geweldige verpakkingen http://www.aziatische-ingredienten.nl/kewpie-mayonaise. Al zou de mayonaise nog zo vies zijn, dan kocht ik het toch... Ik geloof dat wel meer mensen hier last van hebben...



Ik verzamelde al baboushka's en Dalarna paardjes. En vanaf nu ook Kewpie's. Op naar de drie!


dinsdag 12 maart 2013

Lief beestje

Mijn jongste moet voor school gaan werken aan een project. In mei moet het klaar zijn en gelukkig voor haar heeft ze het onderwerp al gekozen. Voor haar betekend dat ook dat ze daarom al 'bijna klaar' is en je je best kunt bezighouden met 'de leuke dingen daaromheen'. Knutselen over haar onderwerp. Het beestje leent zich daar uitermate goed voor. Ze heeft namelijk gekozen om haar project te doen over lieveheersbeestjes. Niets liever dat mijn jongste doet dan knutselen. Freubelen. Dromen. Tsja, ze heeft het niet van een vreemde.





Lieveheersbeestje van klei, een zelfgemaakte button, een halve walnoot, een ballon gevuld met zand en een lucifersdoosje werd een bedje voor de drieling. Op mijn vraag waar die van gemaakt waren zei ze: 'Ja, dat weet ik eigenlijk niet. Ik vond het op de grond...' Ai. Godzijdank bedoelde ze wel de grond van haar slaapkamer. Stelt u zich eens voor wat voor kneedbaars er te vinden zou zijn BUITEN op de grond... Ik hou het maar op een verloren stuk klei. Of kneedgum. Als je er maar op kunt kleuren.


Nog even en we mogen ons huis weer omdopen tot een voorjaarshuis vol spulletjes voor Pasen. De haasjes die ik vorig jaar kocht hebben eigenlijk nooit onze woonkamer verlaten. Die doen het ook gewoon goed in de zomer en met het licht van een kaars je erbij in de wintermaanden zijn ze super sfeerverhogend...



vrijdag 8 maart 2013

Verstoppertje

Mag ik u even voorstellen, onze Sil. 10 jaar en  een beetje. Geen idee hoeveel precies. We hebben haar overgenomen. Ze is een zogenaamd 'goed tehuis gezocht voor' poesje. Dat goede thuis meenden wij wel te kunnen bieden. En we hadden geen beter poezebeest kunnen kiezen. Volgens de oude eigenaar moest ze al wel een paar jaar zijn. Zij had Silly, zoals ze voluit heet, ook al overgenomen van iemand. En iemand daarvoor ook al. Ik vond haar wel erg klein en iel voor een volwassen kat, maar dat was ook wel weer bijzonder. Afijn. Silleke mee naar huis en na 3 weken werd mevrouw krols. En niet zo'n beetje ook. Het duurde nogal voordat de dierenarts een plekje had in zijn agenda. Genieten dus. Na de ingreep keerde de rust terug en groeide (en groeide en groeide) ze uit dat een mooie volle dame.
Het is de liefste poes ooit. Dol op gezelligheid. En eten, al lijkt ze nog dik te worden van de lucht die ze inademt... Iedereen wordt even enthousiast verwelkomt en het liefst gaat ze bij iedereen op schoot, of iets wat daar dicht bij in de buurt komt. De armleuning van de bank bijvoorbeeld. Ze slaapt, ze eet, ze drinkt, brengt een bezoekje aan de kattenbak, neemt een poetsbeurt, ze slaapt, ze eet. En als ze tijd heeft, wil ze nog wel efkes met een propje papier of touwtje spelen. Niet te lang natuurlijk, want daar word je maar moe van...

Hier zat ze verstopt achter een plantenmand. En dan denkt ze ook nog, dat je haar niet ziet. Eheuh...


Na al die vermoeienissen is het goed vertoeven op haar favoriete plekje. De roze stoel. Beetje rekken, beetje strekken en dan, helemaal opgewarmt begint ze aan haar zoveelste slaapsessie... Het is niet eerlijk...



dinsdag 5 maart 2013

Te vroeg?

Gisteren toen ik met mijn dochters terug kwam wandelen van school zagen we een vlinder zitten naast de voordeur. Op een wit stukje muur zat hij (of zij) met z'n (of haar) vleugels gespreid zich op te warmen aan de eerste zonnestralen. We keken er met een beetje verbazing naar. Vlinders blijven bijzonder en als je ze een tijdje niet hebt gezien (dat heb je weleens in de winter) kun je je toch weer verbazen over hun schoonheid. Tenminste, ik wel. Maar niet alleen daarom waren we verbaasd. Ook omdat het nog steeds zo koud is en eigenlijk nog te vroeg voor een vlinder om zich al te laten zien. Deze eerste zonnestralen voelden inderdaad lekker aan, maar ja... Een tikkie verraderlijk ook. En dat bedoel ik ook met TE vroeg? (Alles waar 'te' voor staat is niet goed) Ik hoop dat het beestje zich heeft gered en de koude nacht goed is doorgekomen. Dan ben ik weer zo'n muts die ook nog gaat opletten 'of ik 'm niet ergens zie'... Yeah right. Alsof hij (of zij) blijft hangen in mijn kleine voortuintje met maar een paar bloeiers op dit moment....


De kleine vos. Eenzame vlinder op een eenzame krokus. Aan de schaduw kun je ook wel zien dat het nog helemaal niet zo laat is. Niet op de dag, maar ook niet in het jaar. Als we een paar maanden verder zijn staat mijn tuin tjokvol bloemen. Dan weten al zijn (of haar) vrienden ons wel te vinden... Zal er foto's van maken met mijn Nikon. Verheug me er nu al op.

maandag 4 maart 2013

Mijn boekenkast

Dit boek, een Zweeds pareltje uit 1955, heb ik gekocht op Etsy. Gelukkig wel tegen een kringloopprijsje. Ik heb opgezocht wat de titels betekenen met behulp van een internet vertaalservice. Min skattkammare betekent ' mijn financiën' en rida rida ranka zoiets als 'rit rit ranka'. Vond ik de vertaling die ik zelf had bedacht toch beter. (En ik denk dat ik gelijk heb ook...) Min skattkammare klinkt nogal als 'mijn schatkamer' en rida rida ranka komt erg in de buurt van ons 'hop hop paardje' (al dan niet in galop...) Het boek zit boordevol met korte verhaaltjes en is rijkelijk geïllustreerd met tekeningen van Kerstin Frykstrand. Een Finse dame, zo ontdekte ik via een Wikipedia pagina die aan haar gewijd is. Maar ja, wel in het Fins. Dus heel wijs werd ik daar ook niet van. Dit begreep ik in ieder geval wel: Geboren in Karelen, Finland in 1901 en overleden in 1997. Ze was een Fins-Zweedse kunstenares.


In het boek komen alle jaargetijden voor, alle feestelijkheden zoals ze die kennen in het hog(re) Noorden. Sommige zijn in rijm. Ik vind het heerlijk om door zo'n oud boek te bladeren. Uiteraard probeer ik te begrijpen wat ik lees (door mijn avondstudie Zweeds kom ik een wel een eind vooruit), maar ik bedenk me ook hoeveel plezier anderen al door-met-dankzij dit boek hebben gehad.
Ik doe het in ieder geval nooit meer weg.







Zo heb ik nog meer (oude) prentenboeken in mijn bezit. Ik ga de boekenschappen altijd langs bij een kringloopwinkel (met mijn hoofd een kwart naar rechts gekanteld) en zo af en toe is het raak.
Zo af en toe zal ik een nieuw ( net zei ik nog oud?) boek laten zien. 

Het beloofd een mooi dag te worden. De zon schijnt. Geniet ervan.